Στη συνέχεια και για να εντυπωθούν τα στάδια της ανακύκλωσης στους μαθητές, ο/η εκπαιδευτικός -εξακολουθώντας να προβάλλει το γράφημα- χωρίζει τους μαθητές σε ομάδες των 4-5 ατόμων και τους δίνει το χρόνο να φτιάξουν ένα παραμύθι με θέμα την ανακύκλωση του αλουμινίου, το οποίο στη συνέχεια παρουσιάζουν στην τάξη. (πχ. "Ήμουν ένα ωραίο κουτάκι γεμάτο πορτοκαλάδα. Κάποια ημέρα, ένα μεγάλο φορτηγό με πήγε στο κυλικείο ενός σχολείου. Ένας μαθητής με αγόρασε στο διάλειμμα και ήπιε το περιεχόμενό μου. Με ξέπλυνε καλά και με άφησε στον κάδο της ανακύκλωσης όπου βρήκα πολλούς άλλους σαν κι εμένα. Μετά από λίγες ημέρες ένα άλλο φορτηγό μας πήρε και μας πήγε στο εργοστάσιο ανακύκλωσης. Εκεί άλλαξα ρούχα και τώρα είμαι ένα κουτί με χυμό λεμόνι". κ.λπ.). Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η αξία της ανακύκλωσης του αλουμινίου, μία ομάδα αναλαμβάνει να πει την αντίθετη ιστορία (ότι δηλαδή το κουτάκι κατέληξε στη χωματερή και δεν έχει πλέον καμία άλλη χρηστική αξία και είναι αναγκασμένο για πάντα να ζει με σκουπίδια και άχρηστα υλικά). Στόχος είναι να καταστεί σαφές στους μαθητές ότι η μεν ανακύκλωση προσφέρει απεριόριστη ζωή στα αντικείμενα που παράγονται από αλουμίνιο ακόμη και κάτω από διαφορετικές μορφές, ενώ το αλουμίνιο που καταλήγει στα σκουπίδια θα εξακολουθεί επ’ άπειρον να είναι εκεί χωρίς όμως ούτε να χρησιμοποιείται ούτε να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. (25΄)