Καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής

Διεθνής προσπάθειες για την καταπολέμηση των κλιματικών μεταβολών

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την καταπολέμηση των κλιματικών μεταβολών. Οι προσπάθειες αυτές λαμβάνουν χώρα υπό την προστασία της Σύμβασης «Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών» για τις κλιματικές μεταβολές του 1992 και του Πρωτοκόλλου του Κιότο του 1997, που θέτει στόχους για τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου των αναπτυγμένων χωρών. Ακόμη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει λάβει επιπλέον μέτρα για να βοηθήσει τις χώρες μέλη της Ε.Ε. να τηρήσουν τους στόχους του Κιότο. Οι κυβερνήσεις θέτουν όρια στις εκπομπές αερίων, στη βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας. Άλλα μέτρα που έχουν ληφθεί από την Ε.Ε. σκοπό έχουν τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις και ηλεκτρικές συσκευές κτιρίων και μεμονωμένων σπιτιών.

Ακολουθεί η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ το 2002. Η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Βιώσιμη Ανάπτυξη ήταν η κατάληξη μιας σειράς διασκέψεων, οι οποίες με αρχή την Διάσκεψη για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, στο Ρίο της Βραζιλίας το 1992, εισήγαγαν την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης. Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης υποδηλώνει ότι η μακροχρόνια αποτελεσματική ανάπτυξη τόσο για τις αναπτυγμένες όσο και για τις αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να βασίζεται σε τρεις διακριτούς πυλώνες:

• την προστασία του περιβάλλοντος,

• την οικονομική ανάπτυξη

• και την κοινωνική συνοχή, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Τον Ιούνιο 2012 λαμβάνει χώρα στο Ρίο της Βραζιλίας η «Παγκόσμια Διάσκεψη για τη Αειφόρο Ανάπτυξη», βασικό προϊόν της οποίας είναι το κείμενο με τίτλο «Το μέλλον που θέλουμε. Η διάσκεψη αυτή αποτέλεσε «μια παγκόσμια έκφραση της δημοκρατίας». Στη Διάσκεψη συζητήθηκε πρόταση για γενική υιοθέτηση των Στόχων της Βιώσιμης Ανάπτυξης (Sustainable Development Goals) (UNCSD, 2012), σε συνέχεια των Στόχων της Χιλιετίας του 2000, προκειμένου να υπάρχει καλύτερη παρακολούθηση της εφαρμογής των στρατηγικών για τη «βιώσιμη ανάπτυξη», είκοσι χρόνια μετά τη Διάσκεψη του 1992.

Σύνοδος κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή πραγματοποιήθηκε και στο Περού με αντικείμενο τη συζήτηση για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Οι εργασίες του συνεδρίου, οι οποίες φέρουν την ονομασία COP-20, έλαβαν χώρα στην πρωτεύουσα Λίμα και διήρκησαν 11 ημέρες. Σκοπός ήταν η συμφωνία ενός πλαισίου κανονισμών, το οποίο θα εφαρμοστεί το 2020 και θα ισχύει για όλα τα κράτη-μέλη, αντικαθιστώντας το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο είχε θέσει στόχους μείωσης εκπομπών μόνο για τις βιομηχανικές χώρες. Δυστυχώς όμως η συνδιάσκεψη δεν κατάφερε να κάμψει τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές των ισχυρών κρατών. Για παράδειγμα, μια μεγάλη αντίθεση που αναδείχθηκε στη Συνδιάσκεψη ήταν εκείνη μεταξύ των οικονομικά ισχυρών και των «αδύναμων» χωρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ταχέως αναπτυσσόμενες Ινδία και Κίνα, που είναι οι 1η και 3η αντίστοιχα χώρες – παγκόσμιοι ρυπαντές, συνεπικουρούμενες από άλλες χώρες των BRICS, ζητούν να παραμείνουν, όπως συνέβη και με το Πρωτόκολλο του Κιότο, έξω από τις ρυθμίσεις της νέας συμφωνίας και να συνεχίσουν να θεωρούνται «υπό ανάπτυξη» χώρες, ώστε να απαλλαχθούν από ενδεχόμενες δεσμευτικές υποχρεώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν η Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στη Λίμα του Περού να αφήσει ανοιχτά σχεδόν όλα τα θέματα, παραπέμποντας σε συνολική συμφωνία για τον επόμενο Δεκέμβριο (2015) στο Παρίσι.

Η Γαλλία ορίστηκε επισήμως η χώρα η οποία θα φιλοξενήσει την 21η Διάσκεψη για το κλίμα το 2015 (Παρίσι 2015) κατά τη διάρκεια της 19ης Διάσκεψης των μερών της Σύμβασης Πλαίσιο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στην Βαρσοβία (COP19).